YORULMAZ
Gel denmiþse dosta varmadan durmaz
Yol yorulur deli gönlüm yorulmaz
Düþkünü garibi sarmadan durmaz
Kol yorulur deli gönlüm yorulmaz
Kime can dediyse vurdu savurdu
Paramparça etti kýrdý savurdu
Kime gönül verse yordu savurdu
Sol yorulur deli gönlüm yorulmaz
El ile dertlendi huzuru kaçtý
Fýrsatlar imkânlar elinden uçtu
Ne bir çiçek verdi ne yaprak açtý
Dal yorulur deli gönlüm yorulmaz
Þimdi bir köþede hüzün soluyor
Her þey mazi oldu iyi biliyor
Nemli gözlerini gizli siliyor
Hal yorulur deli gönlüm yorulmaz
Mizani gönlüme kýzmaktan býktým
Ýçmeden sarhoþum sýzmaktan býktým
Her gün dertlerini yazmaktan býktým
El yorulur deli gönlüm yorulmaz
Ozan Mizani (Taner Karataþ) 13.05.2015
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ozan Mizani Taner Karataş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.