YAŞIYORUM İŞTE
Bilmem ki ne diye geldim ben bu dünyaya
Tüm ömrümü beyhude yerlerde doldurdum
Her gün çile çektim hep katlandým acýya
Gönlümün güllerini hoyratça yoldurdum
Ne bir dostum oldu ne de beni anlayan
Bir gün bile olmadý hatýrýmý soran
Hep ben oldum dertleþecek bir dost arayan
Yalnýz kuþlarý dertli baþýma kondurdum
Gün geldi muhtaç oldum bir kuru ekmeðe
Gün oldu bir dost bulamadým dert dökmeðe
Neþterim de olmadý yaramý sökmeðe
Kör býçaklarý yaralarýma vurdurdum
Teselli çeþmesi su vermedi bana
Nefes bile alamadým ben kana kana
Hasret ne darbeler vurdu kara baðrýma
Tomurcuk güllerimi açmadan soldurdum
Merhameti bilmem hiç öðretmediler ki
Mutluluk nedir bana göstermediler ki
Aþk kapýlarýný bir gün açmadýlar ki
Yaralý gönlümü hayallerle avundurdum
Þu virane dünyam da her þey yýkýk dökük
Ýlmikler kaçmýþ kalbimde motifler sökük
Yaþadým iþte ömür boyu boynu bükük
Tatlý uykularýmý kâbusa böldürdüm
Hayatýmýn özeti isyan ile feryat
Acýlar hep bende kaldý bu nasýl inat
Bana reva görülen sefil bir hayat
Gözlerime suyu bitmez musluk koydurdum
Dertli kalbimde bir sürü acý hatýra
Talihim koyu karadan daha kara
Zavallý gönlümde koskocaman bir yara
Bütün saçlarýmý öz elime yoldurdum
Acýlar teselli bana çileler ülfet
Tükendi lal dilimle kurduðum muhabbet
Bana da bir gün kara talih gülecek elbet
Kor ateþleri hep þu sineme doldurdum
Tüm ateþler içim de, ben hep yanýyorum
Gülmek neyime ki durmadan aðlýyorum
Yaþamak buysa eðer iþte yaþýyorum
Kendime –neden- diyerek hep sorup durdum
Erhan DOÐANAY
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.