KENDİMLE SAVAŞIM
Aný anýný tutmayan insanlar tanýdým
Sohbetine doyum olmayan dudak tadýnda
Kendimi kendim(y)le bilir, kendim sanýrdým
Derdim(y)le kendim olan, kendi yanýmda
Sevdasýný kaybeden insan/yalnýzdýr kendine
Sevdasýný kaybeden insan/dönmüþtür kevgire
Sevdasýný kaybeden insan/ruhen de yalnýzdýr
Gönlünde birikemeyen insan/ne kadar azdýr
Ama iþte firardayým sessizlik sahilimde
Kum taneleri gibi yalnýzým/ruhen dingin
Gönlümün nakýþlarýný iþledim/ona her demde
Ýnsan ruh aynasýnda yansýmalý/gönlüyle zengin
Ne yapayým engel olamadým içimdeki çocuða
Rüzgâr hayallerimi uçururken/yine sahilimdeyim
Bulutlarda göz kýrpýyor gönlümdeki yaðmura
Yoruldum damlalardan /býrak kendime gideyim
Orasý yürek iklimi kucaðýmda güneþ
Yýldýzlar gönül göðümde kum taneleriyle tanýþýr
Kýrmadan bir gönül al da bir kalbe yerleþ
Orasý yürek sahili her dem dostluk yaraþýr
Yusuf Erdoðan
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.