BİR FAKİR DİLENCİ
BÝR FAKÝR DÝLENCÝ
Bismillah kelamýn olsun rabýtam
Helal olanýndan ver bademimi
Sabýrla piþeyim kalmayayým ham
Aþkýn ateþinden alýp demimi
Kör olasý nefsim benden de aciz
Doymayý bilmeden ediyor taciz
Bir fýrtýna kopmuþ çoþarken deniz
O cennet limana yüzdür gemimi
Bir fakir Dilenci kulum kapýna,
Ne sultan ne beyim ne de bir aða
Üste yok baþta yok yüzümde yara
Devasý Sen’dedir sür mehemimi
Adem Çoban
Adem Çoban Dilenci
DÝLENCÝ HÝKAYESÝ (RABITA-3)
1. Çok fakir bir dilenci olduðunu hayal et.
2. Üzerindeki giysi yýrtýk pýrtýk, yüzün tozlu, yer yer yaralar var bedeninde.
3. Sürünerek bir kýþ vakti þehrin en büyük sarayýnýn kapýsýna geliyorsun.
4. Kapýyý çalmaya halin yok, fakat nöbetçiler seni fark ediyor.
5. Sana ne istediðini soruyorlar.
6. Yemek ve su diyorsun.
7. Haline acýyorlar, bir bardak su ve bir kap yiyeceði senden esirgemiyorlar.
8. Kendine geldiðinde geldiðin yere yol alýyorsun
9. Bir zaman sonra tekrar aç ve susuz haldesin, daha önce yardým gördüðün yere gitmek istiyorsun
10. Kapýdaki muhafýzlara sarayda çalýþabilme ihtimalini soruyorsun
11. Bunun Sultanlarýnýn izni olmadan mümkün olamayacaðýný söylüyorlar.
12. Direkt sultanla görüþmek istiyorsun, önce vezirlerinden biriyle görüþtürüyorlar
13. Nihayet sultanla görüþme ayarlanýyor.
14. Sultan tahtýnda ipekten elbiseler, parýl parýl parýldayan mücevherler, çok güzel hizmetçiler içinde gözlerini kamaþtýrýyor adeta.
15. Sana niyetini soruyor, hizmetinde çalýþmak istediðini söylüyorsun.
16. Ýsteðin kabul ediliyor: ilk iþin odun toplamak....
17. Karanlýk Orman’daki 79 aðacý kesip sarayýn kazan dairesindeki ocaða atman gerekiyor.
18. Karanlýk Orman’a doðru yol alýyorsun, ormanýn içinde vahþi hayvan sesleri pek ürpertici gelse de bu senin iþin.
19. Ve ilk aðaca indiriyorsun baltayý, aðacýn dallarýndan yýlanlar sarkýyor.
20. Ýlk denemen baþarýsýz... Günlerce deniyorsun ama nafile hangi aðaca vursan çeþit çeþit vahþi hayvan çýkýyor ve seni engellemeye çalýþýyor.
21. Sonunda dayanamayýp sultanýn huzuruna çýkýyorsun. Pek mahcupsun, bedavadan sarayda kalýyor, yemek yiyorsun.
22. Durumu sultana anlatýyorsun. Sultan sana bir ayna veriyor. Aðaçlarý kesmeye kalktýðýnda o hayvanlardan biri çýkarsa aynayý sarayýmýza doðru tut diyor.
23. Ve tam ümitsizliðin ucundayken aðaca baltayý tekrar vuruyorsun. Yýlan çýkar çýkmaz, aynayý sultanýn sarayýna tutuyorsun.
24. Sarayýn ihtiþamlý ýþýðý yýlanýn gözlerini alýyor ve korkup kaçýyor. Sen vakit bu vakittir deyip aðacý büyük bir coþkuyla kesmeye baþlýyorsun.
25. Ve son aðaç da iniyor, odunlarý çuvala doldurup pek sevinçli sarayýn yolunu tutuyorsun.
26. Sarayýn kazan dairesindeki ateþe atýyorsun odunlarý.
27. Ateþte cayýr cayýr yanarken odunlar hem saray ýsýnýyor hem de yüreðin.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.