bilmiyorum

sol yaným yine örselendi,
buruk bir yaþam gibi kanýyorum.
ve biraz üþüyorum.

hala anlamsýzým.
kimsesiz ve yorgunum.
yürüyorum,
ama; gittiðim yer,
gideceðim yer deðil biliyorum.

eriyorum, bir buz parçasý gibi,
oysa buz güneþte erir,
ben güneþi hissetmeden eriyorum.
ve bir kelebek ömrü kadar yaþýyorum.
yaþadýðým yer göðüs kafesin mi bilmiyorum?

ibrahim dalkýlýç

Sosyal Medyada Paylaşın: