Terkedildim þimdi bu koca þehre, hapsedildim, belki de kendimi hapsettim. Hani nerde kaldý hayallerimizi dokuyacak baþlangýçlarýmýz Sen yalnýz Ben yalnýz Hatta sadece ben yalnýz. Þimdilerde sadece akýl veren zurnalar var. Dost görünen, aslýnda görünmeyen. Hemde hiç görünmeyeninden.. Susuyorlar artýk gevezeler, kendini bilmezler, sen varken konuþmayý adet edinenler. Hayrete düþüyorum, en tepesinden çakýlýrcasýna.. Þaþýrýyorum, anlayamýyorum.. Ya da anlam veremiyorum.
Yaz geldi þimdi bu þehre, biliyorsundur, ama bende hala kuru ayaz.. Ýçim inliyor yokluðunda, avaz avaz.. Uþüyorum, en tipide kalmýþçasýna. Bozuluyorum bu düzene, bu düzene kanmýþlara. Yedim bitirdim bedenimi, anýlar-ýmýz-la cebelleþirken, seni özlerken, bizi özlerken. Son olarak, derin bi nefes aldým þimdi sigaramdan, hala seni özlüyorum konuþmadan, hemde hiç konuþmadan..
Sosyal Medyada Paylaşın:
alparslan.t Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.