Sensizlik
Sessizce gidiþin bitirdi beni,
Dur gitme demeye dilim varmadý.
Sensiz kaldýðým o zamandan beri,
Hiçbir kimse hal-hatýrým sormadý.
Gidiþinle gözyaþlarým çaðladý,
Garip gönlüm karalarý baðladý,
Sensiz kalmak yüreðimi daðladý,
Gözyaþlarým hiçbir zaman durmadý.
Gün geçtikçe azdý, gönül yarasý,
Vücudumu sardý, aþkýn beresi,
Rengim oldu tam bir kömür karasý,
Sensiz kimse bu yaramý sarmadý.
Dertli gitti danýþmaya hocaya,
Dedi ki gündüzüm döndü geceye,
Söz kalmadý, alfabeye-heceye,
Bu halimi hiç iyiye yormadý.
KONYA-30 Nisan 1990
Cafer AKSAY
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.