’’Kesmez bizi bu acý,
Felek;
Misliyle yolla,
Bu gün yine dertleþtik,
Þehirler Sultaný,
ÝSTANBUL’la...’’
Sis mi bastý yine,yedi tepeni ?
Gözlerin buðulu bakar Ýstanbul.
Kaderimiz ayný yazýlmýþ sanki,
Efkarýn mý böyle,yakar Ýstanbul ?
Susma bir þey söyle,yaþýyor musun ?
Sýðmadý içine,taþýyor musun ?
Yoksa benim gibi üþüyor musun ?
Böyle ne canýný sýkar Ýstanbul ?
Yanmayalým sevda,hasret narýna,
Gülerek girelim mutlu yarýna,
Kadýköy,Beþiktaþ,Üsküdar’ýna,
Kýz Kulesi sevda,eker Ýstanbul.
Bir simit,bir de çay,al þu köþeden,
Martýlarýn ötsün,ötsün neþeden,
Umutlarý baþlat,Haydarpaþa’dan,
Kasvet gömleðini,çýkar Ýstanbul.
Tükendi mi,yok mu hiç çarelerin ?
Sýzlamasýn dinsin, o yarelerin ?
Allah’a uzanan minarelerin,
Yýldýzlardan tespih,çeker Ýstanbul.
Boþ verelim ahbap,dostu, eþleri,
Gerelim,rüzgara karþý döþleri,
Bizi esir eden kara düþleri,
Yýrtalým mý teker teker Ýstanbul ?
Erdal Sarýgöz
09-Mayýs-2015
ÝSTANBUL
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.