Sevgili Ahmet Arif

Sevgili Ahmet Arif,
Sen her daim mazlumlarýn yanýnda oldun.
Memleketline karþý muhabbet ve sevgiyle doldun.
Zalimlerin envaitürlü zulmüne eyvallah etmedin,
Gün göstermediler sana dalýnda gonca iken açmadan soldun.

Sevgili Ahmet Arif,
Sen yaþadýkça hakký aradýn asla ve asla taviz vermedin.
Muhammedi güller varken, dikenleri hiç dermedin.
Kendini bildin bileli, savunduðun fikirlerinle örnek oldun.
Kiþiliðini ve adam gibi adamlýðýný hiç mi hiç yere sermedin.

Sevgili Ahmet Arif,
Sen doðululuðunla övündün, hiç utanmadýn kendinden.
Ne yaptýysan kurtulamadýn hain zalimlerin þerrinden.
Hayatýnýn otuz sekiz ayýný, geçirttiler rutubetli duvarlar arasýnda,
Mahrum ettiler seni ve sevdiklerini fani dünya zevkinden.

Sevgili Ahmet Arif,
Sen, her þeye raðmen, hakikati konuþmaktan vazgeçmedin.
Þerefsizlere, zalimlere, vicdansýzlara hiç boyun eðmedin.
Boz bulanýk azgýn sularda boðulma pahasýna bile olsa,
Namertlerin köprülerinden hiçbir zaman geçmedin.

Sevgili Ahmet Arif,
Sen, kimsesizlerin, ezilmiþlerin, dul ve yetimlerin gözyaþýydýn.
Sen, helal çalýþan ýrgatlarýn sofrasýndaki en lezzetli aþýydýn.
Yazýn temmuzunda, baðrý yanmýþlarýn hararetini dindiren gönüllerin,
Kurumuþ, çatlamýþ topraklarýný sulayan pýnarlarýn en baþýydýn.

Sevgili Ahmet Arif,
Sen, þimdi aramýzda yoksun ama yaþam tarzýn bize olmuþ ýþýk.
Düþüncelerini benimseyenler, hakký savunanlarla olur barýþýk.
Seni tanýmayan veya tanýmak istemeyenlerin hayatý ise,
Bu üç günlük fani dünyada olur her daim karma karýþýk.

Sevgili Ahmet Arif,
Sen, 1927 yýlýnýn 21 Nisan’ýnda Diyarbekir’de çok odalý bir evde doðdun
Ergenlik çaðýna girer girmez, kötülükleri, hakkýn ve adaletin ipiyle boðdun.
Bu emanet canýn teninde olduðu müddetçe,
Ýþin kolayýna kaçmadan, hayatýn pahasýna, hakký savunup durdun.

Sevgili Ahmet Arif,
Sen, garip gurabanýn, mutluluðu için kendini mum edip yaktýn.
Biz doðulularýn medarý iftiharý, damarlarýmýzda dolaþan asil kandýn.
Eþi emsali olmayan, medeniyetler beþiði Diyarbekir’de yaþayan,
Nesilden nesile kiþiliði övülerek anlatýlan en delikanlý candýn.

Sevgili Ahmet Arif,
Sen, bembeyaz bir güvercindin,2 Haziran 1991 de uçup gittin aramýzdan.
Senden sonra, sevgi fidanlarý aðaç oldu, gönül tarlalarýmýzdan.
Bu üç günlük fani dünya devam ettikçe,
Zalimlere karþý yaptýðýn onurlu mücadelen, çýkmayacak havsalamýzdan.

Sevgili Ahmet Arif,
Sen, ana fikri adalet, kardeþlik, muhabbet olan, kitaplarýn özetisin.
Sen, haktan yana olan, insanlarýn en manidar ve en tatlý sohbetisin.
Sen, ezilmiþ, yüreði yanmýþ, hakkýný savunamayan, naçar insanlarýn ise,
Umut dolu en güzel yarýnlarý ve herkesin emin geleceðisin.
07/ 05/ 2015
Not:Bu þiir Diyarbakýr Þairler ve Yazarlar derneðinde Þiir Sohbetlerinin ilk proðramýnda Usta Ahmet Arif anýsýndan dolayý kaleme alýnmýþ ve orada benim tarafýmdan okunmuþtur
Sosyal Medyada Paylaşın: