Mevsimin dönencesinde gamdan vurdu yine paslý ve o dost görünümlü ibre, Ekim sonu hazan ortasýnda. Bak ben yine "belirsiz"liðin ve karabasanlarýn bað arasýndayým, bir baþýma yalnýz. Ahhh ah! Nasýlda üþüyor tiyenðim! Sonbahar güneþiyle usul usul soluyor renðim! Görmezmisin ey yar, görmezmisin? Sýtmayý sen verdin kanýma, kinin’im sensin. Gel; gel ki þifam sen’lensin yoksul dünyam sen’le zenðinlesin. Ben, hep hasret biçtim nadasa býrakýlan aþk’tan. Soylu sabýr, "elbet gelecek bahar"sa, ve en delikanlý mevsimse kýþ ve biteviye vuruyorsa zemherini ayazýný yüzüme yüzüme, yine de bileyim......, bileyim ne olursun; vuslat’mý var bu aþkýn, bu hasadýn sonunda? Yoksa; Þarabý içilip posasý atýlan benmiyim? Bu acý "baðbozumu"nda....
27:10:2014/08:05:2015
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ahmet Karbeş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.