nasýl unuturum ýsýrgan otu okþamalarýný
küfül küfül yel estikçe
yanar yüreðim de
belli etmem kimselere
oysa ne çabuk kabuk baðlamýþtý
giciþen, giciþtikçe kaþýdýðým
kaþýdýkça, kanayan o senli yaralarým
þimdi nereye baksam sen kokuyorsun
çayýrýn, çimenin, sümbülün yapraklarýnda,
ey hayýrsýz … sen
kardelen bahçesi
kekik kokulu kayalýklarda
çelme takýp nasýlda düþürmüþtün yüzü koyun
hala o günün izini taþýrým dizkapaðýmda
sanki arada sýzlar durur
içten içe
ne zaman bir taþa takýlsa ayaklarým
hep sen gelirsin aklýma
dizime çizdiðin gülünü hatýrlarým
ey unutamadýðým vefasýz yarim
unuttun mu sen?
menekþeler, güller sarmýþ
kýrsalýn gün görmez tepelerini
sanki biraz küçülmüþ üðünüyor toz duman
saklambaçta saklandýðýmýz o kocaman kayalýk
baharý müjdeliyor sensiz gelen nebatat
hep sen kokulu papatyalar, çiçekler
seni anlatýyor uður böcekleri
yem yeþil yoncalar büyümüþ
seni bekler yapraklarý
el ele koþuþtuðumuz
patika yollarýnda
Nuh Comba