Donmuþ kristal hülyalarýmýn içinden çýkýp gelen kadýn hep ilk geldiðin "merhaba"lar gibi kal, sadece saçýný daðýt da gel bir mýsra, sen hep gül þen kahkahalarýn la uzun ve mesafesiz upuzun bir kýta gibi bitimsiz. Isýt önce beni, ýsýt üþümüþ içimi ve belirsizliðin sisli gri bulutlarýný daðýt ta gel. Gel ýsýt beni ve sonra ýlýk nefesinle yeisi daðýtarak gel gel, gel öp beni..
Acýyla kanayan yüreðimi bülbüle döndüren, beni kara trenin keskin çýðlýðý gibi öttüren, þimdilerde lal’a kesmiþ dilimden.. Bir daha bir daha öp beni sana mühürlenmiþ dudaklarýmdan. Öyle bir öp ki þiir olsun iki damla yaþ, aþkýn tadý tuzu aksýn çeþmi aþk pýnarýndan hem haz’ýndan, adýndan, ve de ardýndan. Ve bu sevdaya dair bir belge izi kalsýn yarýna, aþk yorðunu yanaklarýmdan....
23:11:2014. Çankaya mh: /Konak ÝZMÝR
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ahmet Karbeş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.