KAYIP BÝR DÜNYA
Kayýp bir þehirdim ben.
Sen gelmeden.
Bilmezdim kulaklarýmýn ahraz gülüþleri algýladýðýný.
Yabancýsý olduðum bir þehirdi tuz diyarýn.
Bunca kývrak dansediþine diyaframýn
Þahitliðim ilk kezdir.
Ýlk kezdir yabancýlýðýmdan utanmalarým.
Ýlk kezdir,
Ýlk kezdir korkmayan korkak naralarým!
Dün deðil,
Yarýn deðil,
Öncesi gün hiç deðil,
Devrisi gün de deðil.
Sevinin bilinmezliklerinde bunca mahirse kasýn eklemin,
Eðil,
Elife deðil,
Akla yani.
“Vav” a eðil,
Aþka yani.
Akla eðilmelerin ben deðil.
Kayýp bir ülkeydim ben,
Seni bilmeden.
Beni bilmelerim, seni bilmelerimin doðumunadýr..
Okumalarýn beni, senli iklimlerimin farkýndalýðýna lohusadýr.
Yazmalarým,
Yazmalarým seni,
Seni yazmalarým, kayýplardaki beni verdi.
Ne derdi,
Sahi ne derdi þair ?
“Bu þehir,
Bu þehir, dudaðýn usla dansýnda zehir,
Gönülle dansýnda, evvel ahir vav’dýr vav!
Vav ya!
Vavvv!
Kayýp bir dünyaydým ben, senlenmeden.
Senlenmekten kastým, “kimsin, nesin? “e deðil elbet.
Alev benim.
Kav benim,
Vav benim,
Sen bilmecelerimin bilinmezlerisin,
Us kadar,
“Sus” kadar,
Ve buraya kadar!
Yüreðim kadar,
Yüreðim kadarsan,
Yüreðim kadarsan var ya mahþere kadar!
Aklýn elifçe dik,
Yüreðim vav’ca eðik.
Buluntuyum ben kendimde.
Yüreðimin,
Yüreðimin mezhebinde yersiz yurtsuzdur,
Vav’a deðil Elif’e kölelik.
Nermin AKKAN
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.