Üzülme!..

Üzülme!..


Hayatýn akýþý içerisinde bizler,
Nedense hep kendimizi üzeriz,
Olaylara öyle bir kaptýrýrýz ki,
Biz aslýnda, daima bizsiz gezeriz…

Yaptýðýmýz her iþi bir bir unutup,
Yapmadým ki, ikilemine düþeriz,
Ruhun kendine has ihtiyacýndan,
Hiç haberimiz olmaz, ihmal ederiz…

Yapayalnýz hissettiðimiz zaman,
Çaresizlik deryasýnda yüzeriz,
Özde ruhumuzu güçlü kýlmayýp,
Problemlerimizle, onu üzeriz…

Püfür püfür rüzgara eþlik etki,
Hayatýn anlamýný anlamalýsýn,
Dosta, düþmana çelme takmayýp,
Konup göçen avare olmamalýsýn…

Hüzünler, düþmaný sevindirip,
Dostunu üzer, hasedi dillendirir,
Aþýrý kazanma ihtirasýn varsa,
Býrak hemen, adamý dellendirir…

Azla yetin, hiç olmamasýndan iyi,
Çevrene ihsanda bulun, süzülme,
Yaþadýðýn günün sýnýrlarý belirli,
Ne maziye takýl, ne geleceðe, üzülme…



Veysel Kimene
Sevda Þairi
(Kemal Yenice)
© Bu þiirin her türlü telif hakký þairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Þiirlerin izin alýnmadan kopyalanmasý ve kullanýlmasý 5846 sayýlý Fikir ve Sanat Eserleri Yasasýna göre suçtur.
06.05.2015


(Þiirlerim hiçbir kiþiye hitap edilmeden, þiir atol yemde üretilmektedir..)

Sosyal Medyada Paylaşın: