Kaybolduðum puslu sokak gibi hayatým, Bana her konuþtuðum kelime Onun adýyla yankýlanýyor gibi Sesimi takip ediyorum, Duvarlarla karþýlaþýyorum Ýnsan eli deðmemiþ ilahi duvarlar Belki de o yankýlardan Ona ulaþmayý çabalýyorum.
Duvarý atladým Müziðin notalarýnda buldum kendimi Nakaratý çok sert bir müzik Söyleyenin aðzýný yakar Dinleyenin kulaklarýný kanatýr Onu arayan adýmlarýmý attýkça Yürüdüðüm parkeden çýkýyordu melodileri Týpký piyano klavyesinde yürüyor gibiydim.
Dakikalar durmuþ sevdamýn gittiði an Dona kalmýþ gibi hayatým Sanki zaman denilen olgunun pilleri bitmiþ, Yelkovanýn ilerlemeye mecali kalmamýþ Zordur savaþ meydanýnda Ne istediðini anlamadan kan dökmek Can veriyor bedenim çaresizce Bedenime karþý o kadar umursamazdým ki O yýrtýnýyor sessiz çýðlýklar atýyorken.
Ben de delirten bir kaygýsýzlýk hâkim Allah ým bile unutmuþ beni, hâþâ Azrail/i göndermemiþ gibiydi Onun unutmasýna gücenmemeliyim O yüzden, o unuturken bile güzeldi Biraz daha hýzlandýrdým adýmlarýmý Þarkýnýn sonuna yaklaþtým gibi Sen yok, kokun yok, suretin yok, neredesin ki.
Sami Arlan..
Sosyal Medyada Paylaşın:
TC Sami Arlan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.