Sabit bir noktaya Çivileyip g/özlerimizi, At gözlüðü takmanýn Keyfini sürüyoruz. Gerçekler en az Kendi kadar acýdýr Biliyoruz.
Kimi zaman kabulleniyor, Kimi zaman öyle gözüküyoruz, Ýçimizdeki isyancý savaþçýyý Bahanelerle Durduruyoruz kimi zaman da.
Yalanlar uyduruyoruz S/avunmak için kendimizi, Oysa öldürüyoruz Benliðimizi.
Issýz bir sokaðý andýrýyor Herbirimizin içindeki bu boþluklar. Ve her boþluk Girmeye bir davetiye oluyor Depresyona.
Uçurumlar uçuruyor aslýnda Ýntihar eden insanlarý Gök yüzünde özgürce.
Ölüm bir defa, Ama boþluklar En az o kadar uçurumlarda.
’Bu akþam ölürüm’ diyor þair Bir o kadar derin Bir o kadar boþ, Bir o kadar yalan uçurumlarda.
Yalan olmanýn tek yolu deðil bu Bir de kendimizden kaçarak Piþmanlýkta g/izleniriz, Gusül suyumuz kendi fetretimiz olur Suçluluk duygusunda berraklaþýr, Hüzünlerde temizleniriz.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Levent Sari Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.