KURU BİR AĞACA DÖNMÜŞ UMUTLARIM

Umut yoksulun ekmeði
Umut katýksýz sevgi
Güne düþen yaprak
Avuçlarýmda toprak
Tan vaktinin ilk ýþýðý
Bir yudum su
Cana can katan
Üþüyen ellerime ýsýttýðým kor



Kýrýk gönüllerin penceresinden
Gel gir içeri




Boþa geçiyor gün dediðin
Birbirine benzeyen yalnýzlýðýn
Seni uzaktan görsem tanýyabilirmiyim
Kime neye benziyor þeklin
Bir saman alevi gibi
Daha kundaðýndayken günün
Geceyi hatýrlatan yüzünün rengi
Gökkuþaðýna benziyor mu?



Tamda yaklaþtým derken
Ayak seslerini duymuþken
Ýstasyondan bir tren gibi sessizce gidiþin
Kýl payý kaçýyorum seni yeniden
Her gün yeniden bir umudun peþinden
Kovaladýkça kaçan þaþkýn
Kelebeðin rüyasýnda
Güneþin kýzýl saçlarýný okþuyorum
Mavi bir ýþýðýn



Aklanmýþ kara bulutu yoldum ellerimle
Kýyamet öncesinde kýyýlmýyor yaþanan zaman
Beyaz zambak kokularýný gül suyu dökmüþ tenine
Seher vakti üstüne düþmüþ üþümüþ bir yapraðýn





Sana zamanlar mý yok yalan dünya
Ay ýþýðý düþmüþ gözlerine
Bin yýllýk sevdalar sende
Her gün kederlerin geziyor yollarda elleri ceplerinde
Umutlarýn çuvallar dolusu


Yollarda baþýboþ yalnýzlýklar kol geziyor
Ezip geçiyor hayat elleriyle dokunduðunu
Kýzýlca kýyamet ne hikmetse
Kapý eþiklerinde basamak
Birbirlerini çiðneyip geçiyor insanlar
Hak hukuk solda sýfýr
Umut yoksulun ekmeði ..





05.05.2015
Nurten Ak Aygen

Sosyal Medyada Paylaşın: