güneþ ýþýklarýný saçýyordu çivit boyalý evin pancurlu pencerisinden kireç badanalý odasýna tahta kapýnýn gýcýrtýlý sesiyle kerpiç duvarlarda yankýlanan ses sevinç çýðlýklarý kulaklarý deler ve bir bebek aðlýyor göðsünü yýrtarcasýna doðuþunda aðlýyordu yaþamýn acýmasýzlýðýnda zaman zaman yine aðlýyacak ve bir sabah kara önlük içinde buldu kendini okula baþlamýþtý duvara asýlan tahta kara sýnýfýn boyasý oturduðu masa gri yazgýlarý kapkara umutlarýnda var aydýnlýklar sýra olup çýkarlar köyün yollarýna sokaklar tozlu çamurlu yine de söylerler þarkýlarýný güle oynaya yaþamýn acýmasýzlýðýnda hayeller en güzel çaðlarýnda ölgün ölgün bakan gözler yaþama dair önlerinde engeller yarýnlarýn aydýnlýk olacaðý umudunu körpecik yüreklerinde taþýyan onlar
Nazmi Þenusta Orhangazi/ BURSA 05.05.2015.
Sosyal Medyada Paylaşın:
NAZMİ ŞENUSTA Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.