ANILARINDAN UTANIR SANCI

Bir kuþ gagalarken tenimi
Dökük çocukluktan kalma gözyaþlarý
Sýzlayan gençliðin kanayan baharlarý
Kýrýðým!
Onarsam kendimi
Kýmýldatamýyorken bedenimi
En saf halim bile eritmiyor öfkemi
Oysa sabrýmý bolca vermiþti Tanrý

Nerelere gitsem her yer yabancý
Kime baksam maskeli yalancý
Saðda, solda bir sürü satýcý
Sýðýnsam!
Bir odan var mý hancý
Anýlarýndan utanýrken sancý

Medet umarken veliden
Dem vurdu tecelliden
Korktum kendini ehil sanan cahilden
Farkým kalmadý deliden
Teselli istemem kimseden

Yoruldum
Kendi elimi kendim tutmaktan
Usandým!
“Kýrýlan kolun yende kalmasý”ndan

Barýþmak isterken hayat seninle
Küstürdün beni sen yine
Býraktým her þeyi kendi haline
Haydi bir seferde sen gel barýþ benimle…


Syb 05-05-2015

Sosyal Medyada Paylaşın: