hani yoktun ya gitmiþtin ben tek baþýma akþamýn mezar karanlýðýnda çaresizliðim celladým kalemim ve kaðýdým kala kaldým gök çýðlýklar da bulutlarýn sürücüsü rüzgar kýrbacýný vurdukça gök benimle saðanak damlalar ateþ misali masayý da kaðýdý da daðladý kalemim anýlara varýp aðladý söyleþtim ölümle þairliðime sýðýndým yazdým sustu ölüm týkadým kulaklarýmý sonra ki sesine kaldý þimdilik öylesine
yakýþtý mý bana aðlamak ey ölü gözü ýþýklý eski küçük þehir dert dereleri akarda yamaçlarýndan sokaklarýn da nehir kahýr her yanýn her mevsim kýþýn kara yazýn kýþ misali buz üstüne kar karanlýk sokaklarýnda suskun virane evlerinde kederden acýdan baþka ne var kaðýt ýslak masa dengesiz kalem yazmaya mahkum ama isteksiz söyleþtim ölümle þairliðime sýðýndým yazdým sustu ölüm týkadým kulaklarýmý sonra ki sesine kaldý þimdilik öylesine
17.05.1981 saat 02.30 Çubuk/ANKARA
Sosyal Medyada Paylaşın:
Temel Atay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.