İkiyüzlü insanlar

Ýkiyüzlü insanlar
Çaresizliklerim vardýr
Kimsenin bilmediði
Kimsenin olmadýðý
Yalnýzlýklarým vardýr.

Kimsenin beni anlamasýný beklemem
Herkes kendi yolunun yolcusudur
Kimi acýlarla kimisi çilelerle yaþar bu yolda
Bana sormayýn neden böylesin
Riyakâr insanlardan usandým
Ne sözlerime alýrým onlarý
Nede cümlelerime
Anlayacaðýnýz yazýlarýmý onlarla kirletmem

Ne olabilirlerdi ki benim için
Ne güneþtiler
Nede ay
Ne sevmeyi bilirlerdi
Nede sevmekten anlarlardý
Ben onlara hiçbir þey demezdim
Sesiz ve yalnýzlýðýmda gezinirken
Onlar aklýma bilmez düþmezlerdi
Neden gelsinler ki
Herkes kendi yolunun kurdu iken
Benim gibiler
Sadece uzak durmaya çalýþýrlar bunlaradan
Ne bana iyiliklerini isterim
Nede baþka biþeylerini
Benden uzak dursunlar
O yeter bana

Hýrçýnlýðýmý ve yalnýzlýðýmý sonradan kazandým ben
Mahsum mahsum dolaþýrken kýyýlarda
Ýkiyüzlü canavarlarýn tecavüzüne uðradým

Dünyam yýkýldý
Ben yýkýldým
Aþkým yýkýldý

Þimdilerde alýngan bir sahilde duruyorum
Onlar ise sanki ne yaþadýðýmý biliyorlarmýþcasýna sesler çýkarmaktalar
Dalgalar þiddetli ve acýmasýzca Kaldýrýmlara vurmakta
Sanki içimdeki nefrete vuruyorlarmýþ gibi titretiyor beni
Dalgalar öfkem gibi
Kimsesizliðimin bana verdiði acý gibi
Duvarlarý yerle bir ediyor
Ortada ne taþ kaldý nede baþka bir þey

Sonunda
Bende bittim
Bende tükendim
Elveda
Serhat
Sosyal Medyada Paylaşın: