MAHKUM OLDU DÜŞLERİM

Her mevsim azap oldu, kan revan doldu yürek
Dalýp dalýp gitmiþim, geçmiþte kaybolmuþum.
Umutsuzca geçmiþe hep çekip durdum kürek
Acýlar zindanýna mahkum olup düþmüþüm.

Kalbimde acýlara her gece nöbet tutar
Açýk gözlerim, hülya uykularýna dalar
Kocamýþlýk var oldu, ruhum oldu taþ-duvar
Ayrýlýk özlemine mahkum oldu düþlerim.

Kaldým ýssýz yerlerde ne arayan soran var
Uzadýkça uzayan gelmek bilmeyen bir yâr
Yorgun düþen bedeni, gel de topraða sen sar
Bak yokluðunla yorgun, mahkum oldu düþlerim.

Mevsimler gelip geçti, papatya falý bitti
Kirli duvarda resmin, sarardý küfler tuttu
Þükrani der; ebedi istirahatte yâr, attý
Toprak altýna düþtü, mahkum oldu düþlerim.

Þükran Güneri Arslanbay
03/05/2015(ayrýlýk günü)
Sosyal Medyada Paylaşın: