Çok ayrý kaldýk birbirimizden bahar gelmez oldu zemheri gönlüm Yardýk kalalarý geçtik surlarý sabýr taþar oldu kan akar gözüm Sen beni bilirsin hem de ben seni araya sokma cahil kemteri Budala olma düþün kendini sevgini saklama gel üzme beni...
Kaþýmý gözümü unutur oldun resmimi koynunda taþýmaz oldun Arardýn her akþam kökten unuttun sesine hasretim gel üzme beni Gönlünü gönlüme kilitle dedin sevelim bir ömür ebedi dedin Aramýza kimse girmesin dedin bitir bu hasreti gel dinle beni
Aklýný baþýna al düþün biraz bu kadar inatla yola gidilmez Can cana baþ baþa olmadan olmaz çalý dikenine deðiþme gülü Sýrrýmý sakla mezara deðin sevdinse sahip çýk koma kimsessiz Unutma namusum dediðin günü sözünü hatýrla gel üzme beni...
Ayþe Ciplioðlu Kaþ
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ayşe Ciplioğlu Kaş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.