Dokunma bana Bak bu baharda çiçekler gülmüyor Yollarýna mayin döþenmiþ Bu koca kentin bütün sokaklarý kan kokuyor Tetikteki ellere barut sinmiþ hep Her köþede bir katil pusu atýyor Evlat babaya acýmýyor
Içindeki özleminle yansan bile bana dokunma Dokunma bana ben karganýn dilinde acýyým Saðlam yüreðe düþen derin sancýyým
Dokunma tarumar olur yanarsýn Ömrüne acý kararsýn Dokunma dokunanlarý bilirim darma/daðýn olan Kaderimin kurbaný olursun En son can yoldaþým Deniz vardý yanýmda Dar aðacýna çýkmadan önce
Dokunma mavzer sesine aþýna olur kulaklarýn Huzur görmez ruhun ölsen bile Canýný teninden bezdirirler sen bende durdukça Benimle tokalaþanlar bir,bir bindi Azrail’in metruk gemisine
Dokunma gecem ölüm gündüzüm iþkence Her köþede ben gibi bir faili meçhul arkadaþým yatar Faili devlet olanlar iþkenceden ölür Sakýn dokunma bana Ölüm hep beni kollar
Mehmet Kýlýçel
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mehmet Kılıçel Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.