Diyarbakır III
Bir zamanlar "biz" de vardýk
Belki bir hikâyeye bile sýðmaz
Belki biz olabilmeyi haketmeyecek kadardýk
Þehirler arasý bir hüznü taþýrken
son diyalektiðiydik platonik dokunuþlarýn
Sýnýr ötesi bir yaþamýn
Pasaporta mahkum edilenleri
Kaçaðý kaçaðýna yurtlarýna sýðýnmacý dönenleri
Düþün,
Biz senle ne de çok bölündük
Her bölünmede daha da yaþanýlýr göründük
aslýnda biz en çok "biz" olamadýk
Yani "biz" hiç çoðul kalamadýk
Hani Diyarbakýra mahçupluðumu anlatýrým
Ýç ülkede yasak bir lisan dökülür
Ýkimizi kekemelik bir ilanda anlatýrlar
Seni iþgal edilmiþ topraðýndan sahiplendim desem
Sen kendi halinden memnun kalýr mýsýn?
Hâlbuki sana en çok ben mahkumdum
Yani kördüðüm maðlubundum...
Ve sen,
Mezopotamya gibi benimdin
Cudisini Diclesini görücüye çýkarýr gibi
Kendi kendime sevdalýklar oynardým
Seni en çok yaralý yerinden
Seni Diyarbakýr gibi maðdur teninden
Zindan zindan sözlerinden
Anlayacaðýnýz
Faili meçhul dokunuþlarýnda dirildim
Hiç abartýsýz ,
Seni sevmek tek uðraþým
Seni sevmek tükenmez telaþým
Vesselâm Aþk
Karþýlýksýz bir öfke nöbeti
Karþýlýksýz bir savaþ paradoksu
Ve ben ,
En çok ölüsü inkâr edilendim
Dirisinde aþk yüzü görmeyenindim....
Hâlbuki onurlu bir gidiþin bile olmadý
Bu bendeki sürgünlük nasýl anlam bulabilsin
Bizdeki bu ayrýlýk bir isim bile taþýmýyor
Bu kavga bu öfke ne de olsa dünün geleneði
Ve ben sana gülüþlerini kanýtlayamam
Ve de bu günü birlik ölüþlerimi
Karþýlýksýz utanmanýn her hâlini
Tek taraflý bir yaþamýn kimliksizliði
Yani ben seni Diyarbakýr’da,
Herhangi bir Ermeni Kilisesi gibi sevdim
Ýnkar edilmiþ yaþamlarý
Ýlk insaný ,
ve Tanrý’nýn bizde unuttuðu nefesini sevdim
Ben sende ,
Ýnanamayacaðýn kadar Diyarbakýrý sevdim
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.