KARS’IM

Geçmiþte acýyý, binlerce duydu.
Düþman iþgaline düþmesin Kars’ým.
Her yer aðaçlansýn, ihtiyaç buydu.
Yeþile bürünsün piþmesin Kars’ým.

Valisi, baþkaný kucaklar közü.
Arsýzýn, hýrsýzýn maldadýr gözü.
Karslýya aðýrdýr parçalar özü.
Öz evlat, sineni eþmesin Kars’ým.

Binlerce þehidin kanýyla oldu.
Onlardan milletim emanet buldu.
Namuslu insaným saygýlý kuldu.
Al bayraða karga koþmasýn Kars’ým.

Altý maden üstü þehit kanýyla.
Kafkas oyununda gençler þanýyla.
Gelen, geri döner tatlý anýyla.
Kimsenin iþtahý coþmasýn Kars’ým.

Demiþler: “Bal tutan parmaðý yalar.”
Demek deðil ki bu:”Herkes mal çalar.”
Namussuz sokakta namazý kýlar.
Yönetende mide þiþmesin Kars’ým.

Öðretin yaþanan adet, töreyi.
Karslý hizmet edip sevsin yöreyi.
Titretmesin þehit yatan küreyi.
Gençlik arsýzlanýp taþmasýn Kars’ým.

Sahip çýkýn cennet köþesi mekân.
Zarar veren Karslý bu beni yakan!
Kars’tan olmadý mý devlette bakan?
Dursunî görünce þaþmasýn Kars’ým.

Dursun Yeþil –2008

Sosyal Medyada Paylaşın: