Dinleyemem seni kapalý gözüm,
Kapkaçýn ayrý bir,sorun Ýstanbul.
Uyanýk olmalý,neyime lazým,
Karanlýðýn fazla,derin Ýstanbul.
Eski resmin kalmýþ,sanki yadýmda,
Anlatamam þimdi iki adýmda.
Fetih’ten bugüne hesapladým da,
Yaþ yanýnda yanmýþ,kurun Ýstanbul.
Sen yine de nazlý halinle uyu,
Altýn diyorlardý,topraðý,suyu,
Minareyi geçmiþ,gökdelen boyu,
Sen bu görüntüden,arýn Ýstanbul.
Senin vebalin yok,insanlar kötü,
Sanki taþ kesilmiþ yürekler katý,
Hem aþýný verdin,hem de bir çatý,
Olmasýn vicdan da kirin Ýstanbul.
Karbonmonoksitten dolar gözlerim,
Otobüs beklerken donar dizlerim,
Bir gün ayrý kalsam,yine özlerim,
Kalbimde bambaþka,yerin Ýstanbul.
Aramaya geldim ekmeðe katýk,
Bana bakma öyle kaþlarýn çatýk,
Sevdalýyým sana hemde kör kütük,
Beni sarhoþ eder, nurun Ýstanbul.
Sabah ettik yine sisli geceyi,
Efkarým dan ateþ sardý bacayý,
Konuþuruz senle,daha nice yi,
Devam edelim mi,yarýn Ýstanbul ?
Erdal Sarýgöz
30-Nisan-2015
ÝSTANBUL
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.