’ sanmaki bir çocuðun saadet çaðýndayýz dört baþý mamur deðil öldüðümüz hayatýn ’
son harman yerinden de sürgün edilmiþ gibi pervâneye tutukluydu kuþlarýn kanatlarý mükafat bekler iken talihin ellerinden þemsin nârýna yanmaksa sadece bir hayaldi
aþka dair kývýlcým uç verip tüttüðü gün bulutlarýn terine saklardýk çiçekleri çünkü izâhý yoktu diriliþe emsâlin yanýlgýydý neþ’esi özlenen bir baharýn
günler sükût rengiyle esince obamýza fikrimizi yakardý eskilerden bir resim erguvan dallarýnda ç’aðlarken pembelikler kýrýlýrdý tebessüm dudaklarda son defa
vuslat ölümle biten yegane göçtü madem ruh yangýný bedende süresiz ve derindi an ki gökte bir çýðlýktý nihayetsiz bekleyiþ
yaðmurlar çaðýrmakta kafi gelmeyecekse býrakalým yerince otursun bütün taþlar aþýklar savaþlarda yitip gitmesin diye býrakalým var oluþ olsun destanýn adý
yaðsa dahi üstümüze kasýrgayla bir buyruk gözle izan deseler vursalar son turnayý gidenlerin ardýndan bakmayacaðýz artýk
Sosyal Medyada Paylaşın:
EPRÛ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.