yine, soluðum da tütüyorsun. nefesim ciðerlerime sýðmýyor yine. ve çocukluðumla buluþuyorum. ellerimden tutuyordu yine. hiç benden gitmemiþ, sanki benim herþeyimmiþ, özlemim, mutluluðum ve yanýlmýþlýðým, ve yaþanmamýþlýðým.
sonra, sonra, ne mi oluyor? radyoda çalan anarþist bir türkü, ve dudaklarým mýrýldanarak eþlik ediyor. kör bir sokaðýn içine dalýyorum. ve gece kondulardan geçiyorum yine, illegal yaðmurlar baþlýyor yaðmaya, yüzüm, çocukluðumdan kalma bir hüzün yumaðý þimdi.
bazen içimden kendimi susturmaya çalýþýyorum. sonra sustuðum aklýma geliyor. ve geçip bir köþeye oturuyorum. acýlarýmdan köprüler yapýyorum sana. ve üstüne kaçak tütün basýyorum. ne güzel gidiyor bir bilsen. ben, yalnýzlýðým ve sensizliðim.
ibrahim dalkýlýç
30/04/2015 01:05 izmir
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Dalkılıç Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.