İSTANBUL 17

Haliç köprüsünden,
Umutlarýmý attým denize .
Martýlar baþýmda ,
Ne çýkacak diye .


Gidip gelen vapurlar .
Mahþeri kalabalýk yerinde .
Vicdanlarý rahatlatýr ,
Yem kuþ Yeni Camide .

Deniz kenarýna oturdum ,
Birini mi bekliyorum .
Ufuktan ayýramýyorum gözlerimi ,
Göremediðimi görmek mi arzum .



Ah Ýstanbul ,
Kimleri sevdirdin kendine.
Uzaktayken arzulanan ,
Sultanýsýn gönlümün de...







Sosyal Medyada Paylaşın: