HANGİ MEVSİMİN YAĞMURUSUN
Duydum ki mutsuzmuþsun gittiðin yerde
Seni bir çiçek gibi kopardýlar yüreðimden
Hazin bir vedaya avuç açmýþtý ellerim gel diyen duaya deðil
Bak bir akþam güneþi gibi batýyorsun þimdi gözlerimden
Oysa bir annenin yavrusuna duyduðu þevkatle sevmiþtim seni
Karþýlýksýzdý hislerim menfaat beklemiyordum
Þu buz tutmuþ duvarlarýn dili olsada anlatsa neler çektiðimi
Þu tahta masanýn þu ateþi sönmüþ ocaðýn
Ahh ahh... Sende piþmansýn biliyorum
Oysa tek bir sözcük yeterdi sonsuz mutluluða
Yol ayrýmlarýndan ayrýlmazdý yolumuz
Gitmezdik bilmediðimiz meçhul yollara
Duyuyorum ne yazýk ki seninde sabahlarý zor ettiðini
Huzurlu bir güne göz açmadýðýný duyuyorum
Ne olurdu sevseydin sende biraz olsun ikimizi
Þimdi hem kendini yaktýn hem de beni
Artýk imkansýz senle olacak güzel günler
Avutuyorum hep kendimi bir düþ gördü diye gözlerim
Nasýl bir veda bu bu nasýl bir son bu nasýl bir gidiþ
Yokmu hiçbir sözün tükendi mi kelimelerin
Yazýk ki sarardý gençliðimiz bak artýk yaprak döküyoruz
Sessiz bir vedaya mý yelken açtý gemimiz
Tüm sevmelerim sendin benim
Sende kullandým bütün seviþlerimi
Sana adanmýþtý ömür dediðim
Yalnýz sana göre çizdirmiþtim kaderimi
Ne yazýk ki hüzünlü bitiþlerim oldun vedasýz gitmelerim
Farkýndayým görüyorum artýk sende yorgunsun
Sen benim özlemim oldun bende senin piþmanlýðýn
Söyle þimdi hangi mevsimin yaðmurusun
SEDAT KESÝM
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.