Ey izmirlim ne güzel! aþk uðradý þehrine
Kapýldým gitti gönlüm gözlerinin sihrine.
Aþklara yeminliydim seni görünceye dek...
Demek ismin yazýlmýþ yüreðimin mührüne.
Seyr ü sefasýn bende çoðu olur, az olmaz
Ömrüm geçsin nazende, böylesi bir haz olmaz
Sen çiçeksin gönlümde doyunca kokladýðým...
Sensiz mevsim silinir; bahar olmaz, yaz olmaz.
O aþina bakýþlar karþýsýnda þuh ile
Titredi tüm bedenim, bütünleþti ruh ile.
Sana daldý gözlerim, kayýp oldum deryanda
O sýcacýk koynunda yüzdü gönlüm nuh ile.
Þimdi vardým yaþamýn tadýna doya doya
Yanlýzlýðýmýz bir sýr; beni sakla o koy’a.
Ýçimde mutluluðum öylesine güzel ki
Üzüntüler, hüzünler uðramasýn kýyýya.
Beni üzdüðün zaman, þu boynum bükülüyor
Gözümden hüzün ile yaþlarým dökülüyor.
Kanayan yüreðimde sökükler neden bilmem?
Bir bakýþýnla inan yeniden dikiliyor.
Seni gördüm ya, ömrüm seninle doðuþ olsun
Seninle her günümüz, sevgiyle boðuþ olsun
Gardiyaným sen ol yar, müebbete at beni
Aþýðým; kes cezamý; Yüreðin koðuþ olsun!
ADALET MORKOÇ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.