Aklımın fukarası

“Seni karamuk vakti bir zamanýn
Kollarýnda saygý duruþuna asmak lazým
Dirgenle vurmak lazým/
Köklerine yalýçapkýný…”


Zeytin eziði sözlerine
Peyiklemek aþký…
Aþk dedim ya/
Gönülsüz sözlerin duraðý
Ben seviþmedim hiç
Ergen sancýlarda
Ellerim bakir
Gözlerim flu/


Ýnat yaðmurlarýna
Teneke durdum
Kovuklu bahçenin
Þerefesinden…


Öyle!
Zenginlikte yok
Aklýmýn kýyýsýnda gezecek
Gönsüz bir yamanýn
Dikiþlerine tutundu
Ahým…


Vurma ayinlerinin
El ayalarýnda
Kinsiz bir bakýþý teyelledim
Küfür aralarýna/


Soyka tenlerin
Avurduna durdu
Ýmaný gevrek sancýlar


“Gezinti yaðmurlarda paklandý
Odalar dolusu günah defteri…”


Gidiþlerim/
Düþsüz sokak aralarýnda
Ne zaman aklýma takýlsa
Ölü zamanlarýn çeper izleri
Yusuf’un kuyusunda çýnlýyor
Ýnsanlýða serptiðim
Gül yanýklarý…


Þimdi beni
Kýyýsýz bir ormanýn
Giriþine dikseler
Çýnar misali/


Çocuklar taþlasa bakýþlarýmý
Fukara aklýmýn gölgesinden
Eteklerime…



Sosyal Medyada Paylaşın: