eski bir aný olarak kalacak o duyduðun frekans zamanýn sessizliðine astýðým yalnýzlýðým gibi ne çabuk geçti zamanýn yontulmuþ ömrü ey firuze nerelerdesin yüreðimin masum yokluðu nerelerdesin
sesini duymalýydý körelmiþ yalnýzlýðýmýn gözleri de seni dudaklarým öfkemin tuzu ile kavrulmuþ ve seni arýyorum yalnýzlýðým ahestesinde ey firuze seni ses ver yokluðuna asýlan aþkým ses ver
ruhuma yaslanan ihtiyar gönlüm ruhuma ses ver yabancýlaþmýþ zamanýn astarý yýrtýk cepleri ses ver duyduðun esi bir anýydý ötelerde kalmýþ frekans sonra ben de duyumsadým özlemleri sensizliðin yüksüðü nü zamanýn parmaklarýna taktým
haydi çakýr keyif aþk ilikli düðümlü sevdam kýrk düðmeli efsunlu sevdayým zamanýn dürülü yalnýzlýðýnda zýma zýng týklým týklým yalnýzlýðýn ile doluyum ne yana dönsem hüzün çýkmazý ne yana dönsem sensizlik
Mahmudiye Düzkaya
Sosyal Medyada Paylaşın:
akasyameral Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.