müthiþ olan sensin, can tanem gönül bahçemin gül kokulu goncasý aslýn da yaþarken seni yüreðim de, ölmekti gözlerin de amacým þimdi ise hasretlik ekip özlemler biçiyorum...
zaman derler ki merhem bilmezler ki bu yara baþka bir yara gönülü delmiþ yürekten çýkmýþ kalpse ona keza geçeceði yok gibi yok gibi hiç galiba...
baþa gelen çekilir zorunluluðun bir gazabý tersten esen rüzgarlar neyime ki benim geldiler bir kere bir daha da gitmek bilmiyorlar ne kaybedecekler di ki acab, ah bir de umut getirseydiler...
mavi mavi ak bulutlara tek niyazým kýsmet can da can arýyor ruh ikizini mutlulukta kayýp dermansýz derdim deðil ki gurbete mahsus mesafelerin de bir anla mý yok olunca cihan sus pus...
ey gönül sevdalý gönül sen devam et devam et aþký örmeye bakarsýn bir gün yaðmurlar yaðar güneþ açar güllerin dikenine de inat...
yansýsýn yansýsýn güzelliðin hecelere olsada geceler kezzaba bin secde sakýn hiç sanma ki hiç bir kýymeti yok, olmayacak, ruha can dukunmayacak, olacaksa gerçek yalanlar da hakikat...
(Berlin,25.04.2015)
Talat Özgen
Sosyal Medyada Paylaşın:
Talat Özgen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.