Ey Nebi

Ey nebi

Halktan önce yaratýlan nurum diyen yüce nebi,
Âlemlere rahmet için var edilip gelenimsin.
Sekizin sýrrýyla müzeyyen olmuþ bir artý yedi,
Hýzýr gibi yoldaþ olup kayýðýmý delenimsin.

Rahman ile anlamam mý? Sen yaþarken rahimim de,
Âdem ile Havva’msýn sen habilim’le Kabil’im de,
Ebu Bekir Ömer Osman Ali kadar talibim de,
Kýyametler kopsa bile Nuh um oldun, sen gemimsin.

Baðýmýzda bahçemizde, nüvemizsin özümüzde,
Yandýkça hep yakýyorsun ateþlerde közümüzde,
Kürsü sensin, hatip sensin, dil tahtýsýn sözümüzde,
Namusumsun iffetimsin, Faziletim erdemimsin.

Sana karþý söz söyleyip ukalalýk edemem ki,
El alemi delil sayýp arkasýndan gidemem ki,
Sende ruhsat almayýnca koyun bile güdemem ki,
Yüce Allah lisanýyla bereketim Rahmetimsin.

Daðda baðda yeryüzünde han ki gül ki açýp solmaz?
Bu öyle bir gizemdir ’ki, diken bile sensiz olmaz.
Harcý senin sevdandýr, aþk küpüne çile dolmaz,
Gönül denen meyhanede, kadehimsin hem þarabým, hem demimsin.

Güller ile anýlsan da âlemlere eþtir þanýn,
Rütbe niþan makam mevki, Allah’tandýr senin adýn.
Þükran ile þükür bildik, evvel ahir zahir batýn,
Arapçada Resul Allah, Türkçedeki Mehmet’iminsin.

Ayaðýnýn türabýyým, baþýmýn üstünde baþýn,
Yüzün hala gözümdedir, kavseyindir iki kaþýn,
Gönlümde hep dirilikte, ölü deðil hâþâ na’þýn,
Hýradaki esrarýmsýn, hicretteki zahmetimsin.

Bin dört yüz küsur seneyle tarih düþüp kayýtlamam,
Ýliðimde kemiðimde, canýmdasýn, kanýmdasýn,
Asla hasret çekmiyorum, zira her an yanýmdasýn
Muhammed’sin Mustafa sýn, Ýncil deki Ahmet’imsin.

Bana benden daha yakýn, beden denen þu kaptasýn,
Bilenlerin maþukusun, bilmeyene seraptasýn,
Delilimsin Hak yolunda, Ýmamýmsýn mihraptasýn,
Mekke’deki mükerremim, Münevverde tek cemimsin.

Bin dört yüz küsur seneyle tarih düþüp kayýtlamam,
Miladýný bilmeyeni kýnayamam ayýplamam,
Yaralýnýn yanýndayken hayal kurup sayýklamam,
Varlýðýn ilk baþlangýcý eskimeyen en yenimsin.

26.04.2015…Mustafa Yaralý





Sosyal Medyada Paylaşın: