YENƏ O QUMLU SAHİL...

Yenə o qumlu sahil, yenə həmin qayalýq,
Əynində həmin paltar,baþýnda mavi yaylýq.
Külək əsir astadan, yelləyir o telləri,
Ürəyimdən keçir ki, o zərif, að əlləri
Əvvəlki tək sýxaydým köksümə yavaþ-yavaþ,
Þahid olaydý bizə yenə qaya, yenə daþ.

Yenə birgə vuraydý odlu ürəklərimiz,
Yenə eyni olaydý arzu, diləklərimiz.
Çəkiləydik gizlicə qayalar kölgəsinə,
Səsimiz qarýþaydý göy dənizin səsinə.
Qum üstündə qalaydý qoþa, cüt ləpirimiz,
Þahid olaydý bizə o dalðalar, o dəniz.

Sýxaydým dodaðýmý odlu dodaqlarýna,
Söykəyəydim üzümü o gül yanaqlarýna.
Qucaydým ehtirasla bir də incə belini,
Duyaydým sifətimdə xoþ ətirli telini.
Ýsladaydý üstümü yenə xýrçýn ləpələr,
Þahid olaydý bizə sahil boyu təpələr.

Oxþayaydý qəlbimi þirin kəlmələriylə,
Daðýdaydý üzümə saçýmý əlləriylə.
Baþ qoyub dizi üstə bir anlýða yataydým,
Ýntizarý unudub hər arzuma çataydým.
Sahildə qalmayaydý heç kəs bizdən savayý,
Þahid olaydý bizə göydə süzən qaðayý.

...Ürəyim çýrpýnýrkən xəyallar arasýnda,
Bir növcavan daydandý o qýzýn qarþýsýnda.
Tutub əlindən onun öz yanýnca apardý,
Elə bil ürəyimin bir hissəsin qopardý.
O gündən etibarən rastlaþmadýq bir də biz,
Þahid olmadý bizə nə dalðalar, nə dəniz.

Gözümün qarþýsýndan getmir o gül bənizi,
Elə bil ki özüylə apardý o dənizi.
Elə bil ki boþaldý dünya da bir anlýða,
Ýþýqlý kainat da çevrildi qaranlýða.
Sandým qalmayýb heç kəs nakam məndən savayý,
Þahid olmadý bizə göydə süzən qaðayý.

Qulaðýmdan getməyir onun mehriban səsi,
Sifətimi yandýrýr, sanki, odlu nəfəsi.
O sevdalý günləri yenə bir-bir anýram,
O sevginin oduna alýþýram, yanýram.
Ürəyimin atəþin söndürməyir ləpələr,
Þahid olmadý bizə sahilboyu təpələr.

Ýndi o anlar mənə görünür röya kimi,
O gözəlin vüsalý þirin bir xülya kimi.
Qalsam da qəlbən yenə sadiq həmin sevgiyə,
Bilirəm, dönməyəcək bir daha o geriyə.
Dönük taleyimlə mən barýþdým yavaþ-yavaþ,
Þahid olmadý bizə nə o qaya, nə o daþ.

Sosyal Medyada Paylaşın: