İNSAN SEN KİMSİN

çýrpýnýrdý yüreðim çölde kalmýþ serap gibi
tuz biriktirmiþ kahvem çoraklaþmýþ toprak gibi
herkes baksa gönül aynasýna sorgulasa kendini
yüzü topraða deðmemiþ kurumamýþ yaprak gibi

ah insan unuttun kendini asfalt kaplamýþ yüreðin
ve uzaksýn hakikat duygusundan ve yoksunsun kalben
sade kuru bir akýlla nefsine hizmet eden sen
hani tefekkür,sahte limanlara demir atmýþ gölgen

ne gecenin billur saati canlýlýk verir ruhuna
nede doðan güneþten esinlenir yüreðin
halbuki karanlýk zannettiðin o geceler var ya
saadete açýlan penceredir býrak sende gafletin

bilirsin ki iki dünya kuþatýr birisi kocaman alem
sen bu alemde bir özelsin ve alem içinde adem
iç alemindir kurulu düzenin o hayatýn keyfiyeti
sebep/senin ölçülerin/davranýþlar o hayatýn,çizgileri/kýymeti

ýþýk saçan gönlün yoksa bil ki karanlýklý dünyan
gölge misin ýþýk mýsýn hangisi dünyanda var olan
ya hakikate yol bulup yansýyacak gönül ýþýðýn
ya da karanlýk koyu gölgeler gibi korku salacak yüreðin

hani kaybolan yapraklarda bizde fikren kaybolmayýp
birleþtirsek gönül dünyamýzda dün bugün ve yarýný
olgunlaþsa iç dünyamýz ve ufuk köprüsü çizgisinden
bir devlet kursak içimize "BÝR" olanýn varlýðýný
Yusuf Erdoðan

Sosyal Medyada Paylaşın: