Uzun zamandýr her gece bir þiir susardý içim de. Yaðmursuz bir mevsim gibi , gizlenmiþti . Yerküreye.
Ýçim diyorum içim. Ne zaman, tüm faili meçhul düþlerimin sandalyesine ilk tekmeyi ben atsam . Koþa koþa , yine sana geldi küçük umutlarla. Gece puslu , gece küs yokluðun da .
Ben nisan ortasýnda eylülü yaþattýðýn , adam Ateþle sýnanan yüreðimin , külleridir geriye kalan. Nadasa býrakýlmýþ duygularýmý yine harcadý sevdan .
Boz kýrlar düþen saçlarýmýn . Yere düþen her telinden seviyor sevmiyor diye fal tutturdu, zaman . Ýçimi acýtan Bildiðim ama dile vuramadýðým tek gerçek ti Sevmiyor olman . /MineKuþ/ 24/4/2015
Sosyal Medyada Paylaşın:
mine kuş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.