Takmaz oldu kimseyi insanlar bir hoþ inan Ýstanbul’da semt adý olarak kaldý vefa Deðiþti tüm dostluklar geçip giderken zaman Yakýnýn kývranýrken sürersin zevk-i sefa
El sözüne bakarak hakkýnda verir karar Öðretmeye çalýþmak bilmem ki neye yarar Öðretmen kutsal derler o da akýla zarar Silerken bir çýrpýda yapar yargýsýz ifa
Kimse yokken yanýnda seni baþ tacý eder Efradý çoðalýnca koþar onlara gider Verirsin onca emek bunun vebali yeter Volkan gibi kaynayýp edersin bil intifa
Yok kimsenin kimseye ne sevgi ne saygýsý Üstümüze attýlar nefret kibir yaygýsý O eski dostluklarýn bize düþtü kaygýsý Vefa bilmeyen kalbe versin Yaratan þifa
Menfaat kin bürümüþ insanlarýn gözünü Fýtratlarý bozulmuþ yitirmiþler özünü Ayýpsa rafa kalkmýþ kimse bilmez sözünü Rabbim düþürüp dara çektirme asla cefa
NÝLÜFER SARP 26 ARALIK 2014
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nilüfer Sarp Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.