Þimþekler çakýyor Çýldýrmýþ gökler çaðlýyordu Rüzgar peþim sýra esiyor Kuru yapraklar aðlýyordu Ve ben Aþkýn evine gidiyordum O herkese açýlmayan Candan geçmeden geçilmeyen Kendini beðenmiþ kapýyý Bir tekmede kýrdým Rüzgarla beraber odaya daldým Kimini veli Kimini deli Kimini serseri eden aþkýn Saçlarýný avuçlarýma aldým Bahçedeki dutun baþýnda Arkadaþým ettiði ihanet Kabristandaki mezar taþýnda Adýný unuttuðu merhamet Bekliyordu Saçlarýndan sürükleyerek Çýkardým bahçeye aþký Deðeri yoktu göz yaþlarýnýn Tam ortasýna alnýyla kaþlarýnýn Dayadým silahýn namlusunu Bir tek kurþunla kurtardým Onca aþýðýn namusunu.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Burhan Üregül Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.