BOZUK DÜZEN
Bu ne biçim dünya gardaþ, bu nasýl bir düzen,
Teraziler denge yitirmiþ, bozulmuþ mizan,
Böyle miydi, Hak teâlânýn kurduðu nizam,
Þaþýyor insan, ne akýl alýyor ne izan,
Kimi kuruþa muhtaç, kimi yaðlý yutuyor.
Bir berduþ içip sýzmýþ, kaldýrýmda yatýyor.
Eylemler var sokaklarda, her tarafta talan,
Yaðma ediliyor, talanlardan geri kalan,
Bir serseri býçak çekip saplýyor kadýna,
Herkes seyire dalmýþ hiç giden yok yardýma.
Bir köpeðe araba çarpmýþ, cansýz yatýyor.
Baþucunda baþka bir köpek, nöbet tutuyor.
Erkenden iþe gidiyorum, þafak sökerken,
Bir kadýn görüyorum, çöpte ekmek toplarken,
Cami önüne býrakýlmýþ kundakta bebek,
Açlýktan aðlamakta, gözleri öbek öbek.
Yuvada kuþ yavrusu aðzý açýk bekliyor.
Anasý kursaðýndan, gagasýna kusuyor.
Gün aðarýrken bir yosma çýkýyor bardan,
Sokaklar çýnlýyor attýðý kahkahalardan,
Lüks araca binmiþ aðzýnda neþeli türkü,
Gece kondu satýn alýr sýrtýndaki kürkü.
Sabahçý kahvesinde bir amele uyuyor.
Yamalýklý ceketi yere düþmüþ, üþüyor.
Dünya ayný amma, figüranlarý deðiþti,
Yamyamlýkta adeta birbiriyle yarýþtý,
Ýnsanoðlunun haydutlardan kalmadý farký,
Böyle dönüyor artýk bozuk dünyanýn çarký.
Bir garip düzendir, almýþ baþýný gidiyor.
Sonu hüsran olsa da, devran böyle dönüyor.
Fatih Coþgun 12.05.2014
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.