Yakamda Bir Şehir Taşıyorum

yakamda bir þehir taþýyorum
gözleri senden de esrarlý
akþamlarý saç tokan gibi martýlý
gecesi köy gibi kurtlu çakallý
þafaklarýnda varoþlarý kavgalý

vakitlerin uðultusunda diz çöktüm
omuzumda annemin elini gördüm
tesbih gibi daðýlmýþtýk
minarelerden ezan duyulmuyordu
boþalmýþtý mescitler
birbirimize Nisa suresinden nur veriyorduk

yakamdaki þehir dilsiz
onun kalbi karanlýk
elleri bulut taþlýyor

köklenmiþ bir aðaç gibiydim
fýrtýna olsanýz yýkýlmam
yapraðýma sen yaðýyordu

yakamdan düþecek bir gün bu þehir elbet
boynumun borcu olsa da
geldiðim garda býrakacaðým kirini dönerken
yýkayacaðým ellerimi düþlerimi
sana denizinden getirecegim
dinleyeceksin suyun taþlarla konuþtuklarýný
göreceksin dost olduðum dalgalarý
yalnýzlýðýmý paylaþacaksýn
sen aydýnlýðýma dokunacaksýn

adresim silinecek bu þehirden bir gün
ölsem, belime kadar toprak
ölsem, bu þehir dýþarda kalacak
iskelede vakitlerden son vapur
pencerelerim þimdi þarap rengi olur
hasretim kokoreç kokuludur

kamyonlar Diyarbakýr´dan karpuz getirecek
kaça satarlar bilmiyorum
yarýn pazar, bit pazarýnda dolaþacaðým
bu þehri satacaðým
intihar mektuplarýný sayfa sayfa
kayýp hayat öykülerini kitap kitap
pahalý bulanlara diyeceðim ki;
her öykü, anlatýldýðýndan daha uzundur
ve her þiir, yazýlmasý gerektiðinden kýsadýr aslýnda
yine de herkes pazarlýða tutuþacak

yakamdaki þehir
bir öðlen kulaðýmda patlamýþtý
caddelerinde kan akmýþtý
vitrinlerine kül yaðmýþtý
o günün akþamýnda anneler
çocuklarýna dað masallarý anlatmýþtý
doðu biraz daha uzaklaþmýþtý
yakamdaki bu þehri terkettiðim gün
sona erecek bu öksüzlüðüm
þapka alacaðým,býyýk býrakacaðým
aðzým yüzüm bana benzeyecek
gazetelere boþ dükkan ilaný veriyorlar
aklýmý fikrimi zorluyorlar
ben buraya alýþamadým bilmiyorlar

ben buralý olamadým
kalbimi tanýmýyorlar








Sosyal Medyada Paylaşın: