Serseri

Saçlarýmla sakalým birbirine karýþmýþ
Bir duvarýn dibinde oturmuþ içiyorsam
Bin bir teselli diye þiþelere sarýlýp
Olduðum yerde sýzýp kendimden geçiyorsam
……….Kimse bilmez derdimi hor görüyorlar beni
……….Lakabým bile belli diyorlar bak serseri

Bazen bank’ýn üstünde bir aðaç gölgesinde
Üzerimde gazete kývrýlýp yatýyorsam
Yaþamaya mecbursam cefanýn bölgesinde
Eski bir sandal gibi su almýþ batýyorsam
……….Kimse bilmez derdimi hor görüyorlar beni
……….Lakabým bile belli diyorlar bak serseri

Hýçkýrýða karýþmýþ dilimdeki tek hece
Sokaklarda þarkýlar söyleyip geziyorsam
Karanlýðým ýþýmaz bitmiyor zifir gece
Ýsyaným hat safhada canýmdan beziyorsam
……….Kimse bilmez derdimi hor görüyorlar beni
……….Lakabým bile belli diyorlar bak serseri.

Üstümde gömlek eski ceketim yýrtýk sökük
Mevsim kýþ kar yaðýyor bedenimse üþüyor
Sýðýndýðým yerlerse virane yýkýk dökük
Uzandýðým umutlar tutamadan düþüyor.
……….Kimse bilmez derdimi hor görüyorlar beni
……….Lakabým bile belli diyorlar bak serseri.

Ben hiç istemezmiyim bir evim barkým olsun
Gönlümde huzur, neþ’e, aðzýmda biraz tadým
Yarýnýma bu günden azýcýk farkým olsun
Lakin çýkmýþ dokuza inmez sekize adým
……….Kimse bilmez derdimi hor görüyorlar beni
……….Lakabým bile belli diyorlar bak serseri.

Hüseyin ZARAR
Sosyal Medyada Paylaşın: