sabahýn koyu beyaz göðsünde hazýrlýklý mýsýnýz ölmeye
þimdi göz uçlarýmda biriktirdiðim rüzgarýn taþa esnemesi taþýn duvara gölgeli yüzüyle karartýlarýný yansýtan aðaç inandýramazlar bir birimize benzemediðimize
kýrýlsa dalgalar köpükleriyle dövünüp girintili çýkýntýlý oyuncu ve turuncu baþýyla þakalaþan havalar oturup yorulsa kalbimin kalbine deðdiði yerde nefes almayý unutur muydu bilmiyorum ha bide çiçekler bitecekler diye korkuyorum
aya doðru tutkusunu yitirse mavi gözlerini örtüp korkusuyla avunan bir aþk yanardý pencerede salkým saçak manolyalar pembe dudaklarýyla topraða deðen üzülen mýrýldanan sevinen
yýldýz dokunur suya ýslanýr paha biçilmez bir mücevher olurdu gece rüyasý ayný budakta çatallaþan sevda titrese esnese uyansa
ve bir sabah sislerin gezindiði þarkýda tekrar edip yollarýmýzý göðün gözlerinde buluþsak uyusak uyanmasak bir daha.
Sosyal Medyada Paylaşın:
molilaz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.