Akçakoca’da bir balýk lokantasý Denize nazýr, Öyle salaþ malaþ deðil en lüksünden, Güler yüzle karþýlýyor garsonlar, Beyler, bayanlar burjuva takýmýndan. Bir de bizim gibi kýrk yýlda bir gelenler, Orta direkten biraz halliceler.
Bembeyaz sakýz gibi örtüler, Ortama takýlanlar, Zarif oldukça görgülüler, Anamýn dediði gibi, Cagýl cugul insan sesleri. Buna eklenen çatal býçak þakýrtýsý, Bir de kara denizin hýrçýn dalgasý, Keyfimiz de yerinde açýkçasý.
Bol çeþidinden mezeler, Karalahana dolmasý, deniz börülcesi, Aman dostlar aðzým açýk kaldý doðrusu.
Þair olmaya niyetli olan peçetesine yazmaz mý Birkaç satýrý? Hele bir de yalnýz baþýna oturan, Diðer masadaki koca çýnarý.
Bu kadar suskunken, Kimse duymazdý onun içindeki acý çýðlýðý, Arkasýndan batarken akþam güneþi, Buzlu rakýsýný yudumluyordu. Efkarý büyüktü belli, Dumanlýydý karlarla dolmuþ baþý.
Kadehi öyle sýkýca kavramýþtý ki, Geçmiþte kalmýþ bir sevgilinin beliydi sanki, Hiç býrakmak istemediði.
Gözlerim ürkek ve çekingen, Ýçimde rahatsýz etmek korkusuyla bakarken.
Yoksa, Farkýnda mý acaba derken?
Belki de, hani belki de, Yabancý da olsa bir saki arar yanýna, Dertleþmek ister bir anlayanla.
Masasýnda iki karanfil, biri beyaz, diðeri alaca Arada bir okþar, Yelken açmýþ gibi dalar gider uzaklara.
Yavaþça kalkýp, Hesabý ister bahþiþ de bolca.
Ancak, o vakur adam gidince, Gece karanlýðýnýn içinde farkedebildim, Ýki tane birbirinden habersiz deniz fenerinin cýlýz ýþýðýný, Ve uzakta bekleyen o gemiyi, Ve kavuþamayan âþýklarýn haykýrýþýný duydum.
Akçakoca’da bir çýnar tanýdým, Bir de beklediði o meçhul kadýný.
H. Çiðdem Deniz. ÞÝÝRBAZ... Sosyal Medyada Paylaşın:
H. Çiğdem ŞİİRBAZ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.