Dinle beni Gülnihan, gözlerime iyi bak!
Kýyafet giydiðimde güzel yakýþtý de kýz
Ýltifat nedir bilmez, gördüðün iki kulak
Þekil ve þemayilim, aðýzlarda bir sakýz
Ey Gülnihan! Bir þiþe sevda þarabým var
Ama neye yarar ki sunacaðým kimse yok
Bir de dostlar arasýnda »þâir« lakabým var
Mýsralarýmda histen zerre kadar hisse yok
On bir yýl kaþýk sesi dinledim Gülnihan’ým
Sabah kahvaltýlarda, akþam da yemeklerde
Sen de susacak mýsýn sohbet isterse caným
Sevgi yok olup gider bilemem demeklerde
Sen ol yanýmda yeter; ama gözlerin gülsün
Burnunun tam ucundan öpeyim kuþlar gibi
Mutluluk tohumlarý, dudaklardan dökülsün
Sað kolunda uyusam, dalda baykuþlar gibi
Gülnihan anladýn mý beni ve düþüncemi
Bana bütün kalbinle gel, yani kadýn gibi
Pamuk dudaklarýnla, bitir ruh iþkencemi
Ancak sen kurtarýrsýn yalnýzlýktan garibi