MAKAM SAHİBİ

Güler yüzlü bir bey, masada gördüm.
Bizden biriydi o makam sahibi.
Yanýnda söylerken dinledi, hürdüm.
Çok genç, diriydi o makam sahibi.

Ýnsan olduðumu hissettim birden.
Hoþ geldin, diyerek kalkmýþtý yerden.
Hep gülümsüyordu yürekten, serden.
Çok genç, seriydi o makam sahibi.

Deðer verilmek ne kadar güzelmiþ!
Gönderilmiþ, makam ona özelmiþ!
Uygulamasý her ferde tez elmiþ!
Gönül eriydi o makam sahibi.

Uðurladý, beni kapýya kadar.
Aðýrlanmayý da gösterdi kader.
Edene, baþkasý aynýyý eder.
Çok ileriydi o makam sahibi.

Eskiden korkuyla giderdik beye.
Sorguya çekerdi ne, niçin, neye?
Siyasetçi secde eder tek reye.
Gülde arýydý o makam sahibi.

Özlemiþiz, sahip çýkan yüzleri.
Öpmek lazým, aþkla bakan gözleri!
Dursunî yaðcýlýk, yazmaz sözleri.
Çaðýn feriydi o makam sahibi.

Dursun Yeþil –2008


Sosyal Medyada Paylaşın: