aslýnda bugün yazmak gelmiyor içimden bir þey, sensizliðin vurdukça demini içime, yaþarken pörsük pörsük hasretliðin tüm kademelerini, gitmiyor hayat gidemiyor gurbet elinin belki de bir þansýzlýðý..
yoktan var etmek neyime ki benim çaresizliðim olmuþsa himalaya’nýn da ötesinde.. gidececeðim yer yine de bir karýþ toprak zindanlýðýn efsane yazdýðý mekan yalnýzlýða gömülürken an ve an..
güneþ kucaklaþmak istesede artýk ne fayda? bulutlarý bir kenara alarak öpüþsede maviler kurumuþ göz yaþlarýnýn kanatlanmasýný beklemek, mucizenin intihar etmesi gibi bir þey olur bu.. ne yazýk ne kadar yazýk..
elimde deðil ki, dört nala koþan zaman basa basa üstümüzden geçip gidiyor geride býraktýklarý hüzün yas ve ihtiras..
can dedim canan diyemedin çiçekler gülemiyorsa kabahat kimin gül solmaya namzet dünden ama nafile gönül razý deðil yaþamak yaþatmak boynunun borcu umut tadýnda olmasa da ömrün estirdiði en güzel rüzgar ne daðlar tanýr ne de okyanuslar..
kelepçelenmiþim aklýmda ki hayallerin nabzýna, özgürlüðüm aþk ve sevda.. býrak atsýn, attýkça her adým belki bir kaçýþ belki de bir kurtuluþ nerden bileceksin ben bile bilemedikten sonra...
(Berlin,18.04.2015)
Talat Özgen
Sosyal Medyada Paylaşın:
Talat Özgen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.