Diye

Sýzlar içim yanar gönlüm her daim,
Göstermiyor baban denen o zalim,
Kader deðil sensiz kalýþým zulüm,
Vermediler seni bana yar diye.

Nice zaman bihaberim halimden,
Her yer gurbet yabancýyým ilimden,
Düþmez oldu adýn artýk dilimden,
Senden gayrý kelam etmem ar diye.

Senin ile her yer bana bahardý,
Her kim görse imrenerek bakardý,
Kim derdi ki sonu böyle biterdi,
Sýðmaz oldum kainata dar diye.

Kandýrdýlar çok güvendim indime,
Ýmdat desem kimse gelmez yardýma,
Kýzýyorum düþman oldum kendime,
Neden sustum diyemedim dur diye.

Gelsen yine sensiz halimi görsen,
Hasretliðin zincirlerini kýrsan
Hele birde yüzün yüzüme sürsen,
Uzatýrdým kollarýmý sar diye.

Sakýnýrdým seni kendi gözümden,
Ayýrmazdým bir an olsun dizimden,
Dil susardý konuþurdum özümden,
Söylenmesi yasak olan sýr diye.

Fahrettinim ne söylesem az sözüm,
Dönse kader yeniden gülse yüzüm,
Hasret bitse dinse içimde sýzým,
Rabbim dese devran senin sür diye.

Fahrettin Petriçli
Sosyal Medyada Paylaşın: